بیمارستان محب کوثر تهران

تاریخچه بیمارستان محب کوثر: از تأسیس تا تحولات مدیریتی

۱. تأسیس بیمارستان محب کوثر: گامی نو در ارائه خدمات درمانی

بیمارستان محب کوثر در مردادماه سال ۱۳۹۰ با هدف ارائه خدمات درمانی تخصصی و فوق‌تخصصی در منطقه یوسف‌آباد تهران تأسیس شد. این بیمارستان در زمینی به مساحت ۳۷۰۰ مترمربع و در ۱۱ طبقه با زیربنای ۱۷۰۰۰ مترمربع احداث گردید. طراحی ساختمان طبق استانداردهای روز دنیا و با مشاوره شرکت آلتیری ایتالیا انجام شد تا استانداردهای جهانی در زمینه بهداشت، ایمنی و دسترسی به خدمات پزشکی رعایت شود. 

سرمایه‌گذاری اولیه بیمارستان توسط مؤسسه محب و با استفاده از منابع تسهیلات بانکی به مبلغ ۵۰ میلیارد تومان انجام شد. ساخت و تجهیز بیمارستان طی مدت ۱۸ ماه به پایان رسید و در بهمن ۱۳۹۱ به بهره‌برداری رسید. در زمان افتتاح، ظرفیت بیمارستان ۲۰۰ تخت مصوب بود و دارای ۱۲ اتاق عمل مجهز و بخش‌های بستری متنوع در رشته‌های تخصصی مختلف بود. هدف اصلی از تأسیس این مرکز، ارائه خدمات درمانی با کیفیت بالا در قلب تهران و کاهش نیاز بیماران به مراجعه به مراکز دیگر بود. 

علاوه بر درمان، بیمارستان از همان ابتدا به عنوان مرکزی آموزشی نیز طراحی شد تا پزشکان متخصص و فوق‌تخصص بتوانند مهارت‌های خود را به روز نگه دارند و به تربیت نیروی انسانی ماهر در حوزه سلامت کمک کنند. طراحی فضاهای داخلی، مسیرهای دسترسی، بخش‌های اورژانس، ICU و CCU به گونه‌ای انجام شد که بتواند خدمات درمانی ایمن، سریع و جامع به بیماران ارائه دهد و رفاه همراهان نیز در نظر گرفته شده باشد.

۲. تحولات مدیریتی و ادغام با بیمارستان حضرت فاطمه (س)

در دی‌ماه سال ۱۳۹۳، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و دانشگاه علوم پزشکی ایران تصمیم گرفتند مدیریت بیمارستان‌های حضرت فاطمه (س) و محب کوثر را برای مدت ۱۲ سال به مؤسسه محب واگذار کنند و هر دو مرکز تحت یک نام و مدیریت مشترک فعالیت کنند. این اقدام، تجربه‌ای بی‌سابقه در تاریخ نظام سلامت کشور بود، چرا که مدیریت یک بیمارستان دولتی به یک مرکز خصوصی سپرده شد. 

هدف از این تصمیم، افزایش کیفیت خدمات درمانی، بهره‌گیری از امکانات مدرن و تسهیل ارائه خدمات تخصصی به بیماران بود. با این حال، ماهیت ترکیبی بیمارستان که هم آموزشی و هم خصوصی بود، باعث بروز مشکلات قانونی و اجرایی شد. صدور پروانه فعالیت، تعامل با سازمان‌های بیمه و مدیریت منابع انسانی و تجهیزات با چالش‌هایی مواجه گردید. در نهایت، در دی‌ماه ۱۳۹۴، تصمیم گرفته شد تا دو بیمارستان از یکدیگر تفکیک شوند و هر کدام مسیر مستقل خود را دنبال کنند. 

این تجربه، تجربه‌ای ارزشمند در زمینه مدیریت بیمارستان‌های ترکیبی بود و باعث شد مؤسسه محب و دانشگاه علوم پزشکی برای بهبود قوانین و سازوکارهای مدیریتی مراکز مشابه در آینده، درس‌های مهمی بیاموزند.

۳. تغییرات ساختاری و تبدیل به بیمارستان دولتی

در مردادماه سال ۱۴۰۳، بیمارستان محب کوثر تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی ایران قرار گرفت و به عنوان بیست و یکمین بیمارستان دولتی این دانشگاه شناخته شد. این تغییر ساختاری باعث شد بیمارستان به یک مرکز دولتی رسمی تبدیل شود و خدمات درمانی و آموزشی خود را مطابق با استانداردهای دانشگاهی ارائه دهد. پس از این تغییر، بیمارستان محب کوثر با بازنگری در بخش‌های مختلف خود، شامل بخش‌های بستری، جراحی، ICU و CCU، پاراکلینیک و امکانات تشخیصی، اقدام به ارتقای کیفیت خدمات درمانی کرد.

این تحول همچنین زمینه‌ای فراهم کرد تا بیمارستان بتواند در بخش‌های آموزشی و پژوهشی با دانشگاه علوم پزشکی همکاری بیشتری داشته باشد و دوره‌های تخصصی و فوق‌تخصصی برای پزشکان و پرستاران برگزار کند. علاوه بر آن، توسعه تجهیزات پزشکی و فناوری‌های نوین در زمینه تصویربرداری، اتاق‌های عمل و مراقبت ویژه، موجب ارتقای سطح خدمات درمانی و رضایت بیماران شد. 

تبدیل شدن بیمارستان محب کوثر به یک مرکز دولتی، دسترسی بیماران به خدمات درمانی با کیفیت را آسان‌تر کرد و نقش آن را در ارائه مراقبت‌های پزشکی جامع و تخصصی در تهران تثبیت نمود. این تغییر ساختاری، مسیر توسعه بیمارستان را برای سال‌های آینده هموار کرده و آن را به یکی از مراکز معتبر درمانی در منطقه یوسف‌آباد و تهران تبدیل کرده است.